لوای خون

فراتی می کند چشمت، به خاکِ کربلا، اصغر!

تَرک بر دشتِ لب ها و، عطش باشد سقا، اصغر!

نصیبت نیست ای آهو، ز گرگان جرعه ی آبی

که در حوضِ دلت ساقی، بُوَد شیرِ خدا، اصغر!

میانِ کعبه ی قلبت، خلیلِ با صفا باباست

که قربانی کنی خود را، تو بر دستِ منا، اصغر!

شهابِ تیرِ شب تا بر، گلویت بوسه زد با مهر

فلک همچون کمان قدش، ز غم باشد دوتا، اصغر!

لوایی می شود خونت، که با دستانِ شاه دین

به روی بامِ حق باشد، همیشه در هوا، اصغر!

زند فواره ای خونت، میانِ کوثرِ دل ها

که بر امت بنوشاند، علی آبِ بقا، اصغر!

نمی خوابد دلِ «خوشدل»، به لالاییِ تاریکی

رباب مهر بنوازد، چو در گوشم نوا، اصغر!