طریق الحسین؛ راه هدایت

از بس که دل خسته کشید آه در این راه

در هاله ی غم رفت رخ ماه در این راه

تا جای قدمهای شما سر بگذارم

عشق است که با سر بروم راه در این راه

تا من به عزیزم برسم زودتر ای کاش

در هر قدمی بود چهل چاه در این راه

با خواهش بی وقفه و با بخشش بی حد

میرفت گدا هم بشود شاه در این راه

چون آخر هر راه همین است، همه عمر

من گاه در این راهم و بیگاه در این راه

من راضی ام از بخت که از بخت بلند است

عمری که به شوقت شده کوتاه در این راه

از جلوه ی رویت جبل النور شد انگار

هر آتشکی قد پر کاه در این راه

در مستی من لذت هشیاری محض است

تا نیستم از غفلتم آگاه در این راه

 مانند من از خیل هدایت شدگان است

هر کس به طریقی شده گمراه در این راه