سوار بر پیادگی؛ حماسه ی پیاده روی اربعین

چون فرش که خوش میشود از دار پیاده

می افتم زیر قدم یار پیاده

وقتی که بیایم سوی مصر تو سواره

ترسم نشوم لحظه ی دیدار پیاده

باید به مرادی که به دست تو برآید

در پای مریدت برود خار پیاده

از پا اگر افتاد به شوقت به سر آمد

آن کس که گذشت از صف زوار پیاده

این بار به سوی تو می آیم سر زانو

حتی شدم از پای خود این بار پیاده

سقای تو در پای تو افتاد وگرنه

کی میشود از اسب علمدار پیاده

ای کاش مسیر حرمت دورترین بود

تا طی بشود عمر در این کار پیاده

بی آنکه نسیمی بوزد تا حرم تو

عطر آمده از شیشه ی عطار پیاده

این سر به دلیلی سر این نیزه سوار است

تا خصم نبیند شده سردار پیاده

یا شیخ الاطباء به سوی تو می آیند

با شوق شفا این همه بیمار پیاده

از خون عزیزان تو صحرا شده گلزار

این خوارترین آمده گلزار پیاده

از نعل شنیدیم که نعلین نداریم

واجب شده دیدار تو انگار پیاه

خسته شدن زائر تو روضه ی زهراست

چون دست گرفته ست به دیوار پیاده

اوج ادب زائرت این است که باید

از تن بشود روحش ناچار پیاده...