آهسته قدم بزن

طفلی می پرسد .... بابا، دیگری ... عمو، بانو زیر لب ... برادرم

صدای سیلی می آید

راه برو، سینه بزن 

علقمه جاری شده در فرات های دنیا

عباس، عباس، عباس

مشک های افتاده

تیرها تشنه ترینند، نیزها به چشمان ماه

پرچم های خونین به آسمان می روند

شش ماهه را بلند می کند و می بوسد رباب

بابا، آب ...

گهواره را می خواهی چه کار - سه شعبه لالایی می شود-

قدم بردار، راه می لرزد

گوش فلک پاره می شود با لبیک 

ذوالجناح از روی خاک پرواز می کند -شیهه زخم خورده آرام می گیرد-

چه کرده ای با این همه زیبایی، زینب

قرن هاست خیمه های دل ما آتش گرفته اند

نمی دانم چرا زمان فکر می کند به گذشتن

و زمین خیالاتی شده

کربلا جای همه است

و اربعین عاشورا

امتداد سرخ دارد آفتاب

شعر قدم هامان، هزار هزار سال رنگ نمی بازد

تاریخ خجالت می کشد اما

و جغرافیا، کم می آورد!