بسمه تعالی.شب بود .صدای گلوله از هر دری می آمد.رزمندگان پشت خاکریز به دام افتاده بودند.دیگر راهی نبود.چاره ای باید اندیشید.از هر قشر و هر قومی بودند.همه برای دفاع از عزت و شرف وطن به جبهه آمده بودند.خون فارس و ترک و لر و کرد و شمال و جنوبی با هم قاطی شده بود .شهدا دریک سو و مجروحین در سوی دیگر.زمین با اصابت خمپاره ها کاملا شخم زده شده بود .چاره ای نبود .باید کاری میکردند و گرنه همه از دست میرفتند و سرزمین ایران اسلامی لگد مال دشمن میشد.ناگهان یکی از مجروحین ناله برداشت  :یا حسین .یا عزیز زهرا .همه جانی تازه گرفتند دیگر ترسها ریخت .گرسنگی و تشنگی دیگر اثر نداشت.نبرد شیران بیشه زار ایران شروع شد.اولین یا حسین شروع شد و حسین گویان بر دشمن تاختند.خون بود و آتش.پهلوانان وارد خطوط دشمن شدند.حیسن گویان بر دشمن تاختند و شهید دادند و مجروح و اسیر.با صلابت و با ایمان.حسین دیگر تنها نیست .تشنه و گرسنه همچو یاران حسین  بر دشمن زدند و تشنه و گرسنه شهید شدند و این پرچم سرخ حسینی را تا امروز با صلابت و اقتدار نگه داشتند .اما کینه توزان و خود فروختگان در عاشورای حسینی حرمت حسین را شکستند و کف زنان خون شهدا را پایمال کردند و همچو شمر بر حسین  مظلوم تاختند اما روسیاهی زمانه را نصیب خود کردند و برای همیشه در پیشگاه حسین روسیاه شدند و همچ وقت ملت به ندای حسین حسین گونه اشان فریفته نخواهد شد.این حسین تا آن حسین فاصله ها است .