بمان، نظاره گر اصل ماجرا باشي

بمان كه شاهد آن ظلم ناروا باشي

قدم به جانب ميدان مباد بگذاري

كه بعدِِ واقعه بايد كنار ما باشي ...

ميان خيمه، در امواج تب فرو ماندي

كه بعد، ياور گل هاي مصطفي باشي

براي اين كه ببيني عميق فاجعه را

قرار شد كه به آن درد، مبتلا باشي

خدا نخواست سر مويي از تو كم بشود

كه تكيه گاه اسيران كربلا باشي

سرشته اند تو را، تا به وقت دلتنگي

به داغ سينه ي يك كاروان دوا باشي

قرار شد كه بماني و در تمام مسير

براي آن همه سرگشته، رهنما باشي

براي غربت بانوي كربلا، بايد

ميان آن همه بيگانه، آشنا باشي ...

بمان، كه شرح دهي نكته نكته علقمه را

بمان، چنان كه روايت گر وفا باشي

برادران تو آن روز، تشنه جان دادند

چنين شكسته، هم از داغ آن دوتا باشي

تو با صحيفه ي گل ها هميشه همراهي

دلي چو آينه، سرشار از دعا باشي

چه فصل ها كه سر از سجده بر نداشته اي

كه لحظه هاي صميمانه، با خدا باشي!