خون واژه

چون ازل با مهر تو، درد و دوا دارد حسین

تا ابد در مکتبش، نوحه سرا دارد حسین

دشتِ جان ها از عطش، سوز و ساز کربلاست

چون کویرِ خشک لب ها، در دعا دارد حسین

غنچه های تشنه و سینه، به خاکِ مَشک هاست

با نگاه خیره ای اذنِ وفا دارد حسین

بنگرا فریاد از عمقِ نشان ها، یا اخی

سوزها بر دوشِ او، ماتم سرا دارد حسین

آن تنِ مجروح را در نیزه ها و تیرها

زخم های دشمنی از، کینه ها دارد حسین

یا علی بشتاب و بین، حالِ یتیمِ نینوا

سردرِ ویرانه ها، رنگِ خدا دارد حسین

مادرِ پهلو شکسته، در برش رأسِ جدا

چشمه ی سرخِ نگاهش، خون لوا دارد حسین

دفترِ غم نامه ها و زینبی در پیچ و تاب

در زبانِ شعرِ او، خون واژه ها دارد حسین