سربلندان تاریخ

مُهر و سجاده و مادر

اشک و دستان و دعا

و نگاهی نگران تا آن دور

دور ، تا اوج ؛ خدا

روزها هم گویی

بهر تکرار چنین صحنه مکرر شده اند

ولی آیا ، آیا

گر که می دانستند

قاسم و اکبر و عباس به میدان نبرد

دست و پا و سر و جان می بازند

باز هم روی نشان می دادند؟!

من چو گفتم این را

ناله برخاست ز روز

گفت : نه ، نه به خدا ، نه اما

شب هم آن شب نتوانست که زیر غم زینب ماند

گفت ای روز بیا تا شاید

گاه این غصه به آخر آید

آمدم آن روز ، اما افسوس !

شاهد تلخ ترین ، سخت ترین کوچ جهان گردیدم

وه ، چه رنجی دیدم !

من هم آن روز شکستم چون شب

تیرگی قسمت او گشت و نصیب من تب

سربلندی اما ، زنده شد با زینب

با حسین و عباس

قاسم و عون و وهب