بسمه تعالی

به قتیل العبرات و حماسه ی اربعینش

به پای شوق طی کردیم صبح و ظهر  و شب  ها را

به عشق اینکه بگذاریم بر خاک تو لب ها را

پیمبر نیستی اما چه اعجازی از این بهتر

که با هم مهربان کردی عجم ها و عرب ها را

عزادار تو عزت دارد و جای شگفتی نیست

تو آن نخلی که بالا می برد با خود رطب ها را

چنان بر زخم پای عابران تو شفا پیداست

که نزدیک است از رونق بیندازی مطب ها را

زیارتنامه ی  اشک است جاری روی لبهایم

کفایت میکند این گریه ترک  مستحب ها را

به «باب القبله»ات تعظیم کردن دست زائر نیست

شکوهت با ادب کرده است حتی بی ادب ها را

#

«سه شب» در اربعین مهمان تو بودیم و بعد از آن

به «آه»  و «اشک» و «دلتنگی» ، سحر کردیم شب ها را

میلاد حبیبی