خاطره ای از سفر زیارتی اربعین:

تشرف یه خانه امام زمانمان...

توفیق شد در سفر زیارتی اربعین امسال به زیارت حرم غریب و مظلومانه امام هادی(ع)، امام حسن عسکری(ع) و نرگس خاتون - پدربزرگ، پدر و مادربزرگوار امام زمان(ع)- در شهر سامرا برویم. پارسال که شنیده بودم عده ای رفته بودند بدجوری حسرتش تو دلم مانده بودم. امسال نیت کردم و قبل از سفر از آقاعلی ابن موسی الرضا خواستم توفیقش شامل حالم شود که الحمدالله شد.

از آنجایی که امامین عسکریین را در داخل خانه خودشان دفن کرده اند، حرم سامرا در واقع خانه پدری و خانه ای که امام زمانمان در آن به دنیا آمده اند به حساب میاد و حال هوای خاصی داره... در واقع با تشرف به حرم امامین عسکرین داخل خانه ائمه شده ایم. خانه پدری امام زمانمان. و مگر میشود امام عصر(عج) از مهمان خانه شان پذیرایی نکنند؟

فاصله کاظمین تا سامرا حدود 100 کیلومتر است. 20 هزار تومان دادیم و بعد از 2 ساعت رسیدیم. در طول مسیر سامرا و خود شهر (شهر که چه عرض کنم، خیلی از خانه ها مخروبه بود) نیروهای امنیتی بودند و مشکل خاصی نبود. درود بر روان پاک شهدای مدافع حرم. از جمله شهیدتقوی و شهیدنوروزی خودمان که در حومه سامرا و در جنگ با عوامل تکفیری آمریکایی به شهادت رسیدند. زیارت امن ما مدیون خون پاک شهدای مدافع حرم عراقی، ایرانی و ... است.

توفیق بود که صبح روز اربعین آنجا بودیم. حرم الحمدالله شلوغ بود. شلوغی ای مثل وقت های معمولی حرم حضرت فاطمه معصومه(س). داخل صحن و حرم هنوز در حال بازسازی است و پشت پیراهن بعضی از افرادی که در حال کار هستند نوشته بود: ستاد بازسازی عتبات عالیات. ضریح مطهر هنوز نصب نشده. البته شنیده ام که کار ساخت آن در قم به پایان رسیده ولی هنوز به سامرا منتقل نشده است. صحن جدیدی در پشت حرم و بالای سرداب امام زمان در حال ساخته.

 جای همه آرزومندان خالی. نائب الزیاره و دعاگو بودم. گنبد حرم که بعد از انفجار سال 82 کار ساختش شروع شده و اخیرا رونمایی شده است بسیار زیبا است.