به نام خدا

فرقی نمی کند

ازکدام مسیرمی آیند

بادهایی که

نینوا را

هزاربارنفس می کشند

کنار موکب ها کسی یاحسین هم که نگوید

بوی خون نسیم را

دیوانه می کند

اینجا بایدشبیه هیچ نخلی نباشی

ایستادن کنار خاک

آسمان را ازیادت می برد

بایدباچشمهایت عکس بگیری

تاباران بودنت را

به تمام ابرهای جهان ثابت کنی

بایدعکس بگیری

تاباور کنندپیرمردی که کودکی اش را

روی شانه هایش گذاشته

هنوز ایستاده راه می رود

وصدای قدمهایش رامی شمارد

زنی که چروک گونه هایش از هفتادسال گذشته

ومردی که پایش ر ادرکربلای 5جاگذاشته

راه راگم نمی کنند

بایدباچشمهایت لبخندبزنی

اینجاپرستوهم که نباشی

کوچ را ازحفظ می خوانی

وجاده تو راگم نمی کند

پرستوهم که نباشی

مسیربی قراری های زینب رامی شنوی

فرقی نمی کند

باعصای سفیدآمده ای

یا باچشمهایی که

به آفتاب دل گرمند

آرام ترنفس بکش

گهواره ای هنوز خواب می بیند

شاید بشنوی

صدای لبخندسقّا را

که وعده می دهدرودها را

به میهمانی فرات

آرام ترنفس بکش

آرام ترشعربگو

هنوز آن طرف سطرهای سوخته

کسی ایستاده است