مكتب بيدارى

اين دشت پر از شور است ، اين ظهر پر از نور است

اين آب كه شد بى تاب ، شرمنده و معذور است

آن روز چه غوغا شد؟ زان پشت خدا تا شد

جز چشم جهان آور ، چشم همگى كور است

اين لاله كه روييده ، در دشت بلا ديده

از خون سر حيدر ، از چشمه منصور است

آن شمع كه سوخت بى سر ، عريان به خاكستر

در شام غريبانه ، آرامش رنجور است

اين ماه كه شد پرپر، از تير ستم پرور

خاموش نشود هرگز ، خود منشا منشور است

آن مرد علم در دست ، كز باده كوثر مست

بى دست اگر باشد، باز ساقى محشور است

اين نىّ و نواى جرم ، اين كرب و بلاى ظلم

در عقل نمى گنجد ، از فهم همه دور است

اين مكتب بيدارى ، وين محرم شيدايى

خاموش نمى گردد، تابنده و مشهور است

معلومات الاثر

general.comment-captcha

نص الرساله القصیره