حیدر حیدر که می گفتند گویی قلبم صد برابر محکم تر می تپید .انگار بخواهد غالب تهی کند و همان وسط تسلیم ملک الموت شو.این اول ماجرا بود اما.......، دلت که فروریخت ، تمام که می شدی پای در،قدم ها لنگ لنگان خودشان را می کشاندند تا توی خیمه مگرآنجا فرصت مردن دست بدهد ،فرصت زنده شدن . توی راه ته مانده توانت را میگذاشتی پای شمع ها و پرنده ها و دانه های انارو دخیل های بسته به کنگره و سقاخانه و تمام می شدی .حالا انگار آماده ورود به خیمه شده باشی . با نفس آخر بسم الله اول را می گفتی و وارد می شدی(.فاخلع نعلیک) برای همین لحظه نازل شده ،برای لحظه ورود به خیمه عزای حسین ، کفش هایت را می کنی ،دستت خالی ، دلت تهی ، وجودت عاری از هرچیز و همه چیز و فقط چشمانت پر از اشک ، پر از بغض پر از حماسه که محرم فصل حماسه آفرینی نگاه هاست . از همان عاشورای دهه شصت حماسه نگاه مایوس حسین به سبط اکبر، حماسه نگاه غیور عباس ، حماسه نگاه مضطرب زینب و حالا حماسه نگاه اشک آلود عزادار حسین .

فاخلع نعلیک برای همین لحظه نازل شده ، تا تهی شده از خویش ، زیر خیمه حسین پناه بگیری و قوت یک سال نفس ات را گدایی کنی  و حسین کریمانه می بخشد ، چون برادر و حسین سفره ات را با اشک پر می کند و با عشق ، حسین نمک گیر اربعین می کند و نمک پرورده ایوان طلا حسین اگر بخواهد ببخشد ، کمتر از خادمی نمی بخشد .حسین اگر بخواهد سیراب کند ، کمتراز عطش ارزانی نمی کند ،حسین اگر بخواهد لقمع ای در دهانت بگذارد، جز درموکب راه حرم نمی گذارد ، برادر مجتبی است دیگر!

کم نمی گذارد در بخشیدن 

اگر بخواهد ، که ( تعز من تشا و تذل من تشا ) خدا به دست اوست .