سیل مردم، درونِ تلویزیون پشتِ چشمِ شکسته‌ی خیسم... کاش دستانِ اشک‌آلودم بگذارند از تو بنویسم کاش می‌شد شبی روانه شدن لایقِ یک سلامِ ساده شدن... من که عمری‌، سوار ماشین هام غبطه خوردم به این پیاده شدن! از هلند و فرانسه و آلمان تا یمن، مصر‌، سوریه، ایران... هر کجا بذر عشق می‌پاشی پیچکی می‌دود به کل جهان! هر کسی از تو راه می‌گیرد پیش‌تر قید خانه را زده است با دو تا پا و کوله ای از اشک، با تمامِ تمامش آمده است! هر کسی صاحب دو تا ابر است هر که با خود دو آسمان دارد هر کسی پشت قاب دوربین‌ها شعر باران برایمان دارد پیرمردی که سخت پوشیده کفش‌های برهنگی‌اش را کودکی که هجومِ چشمِ پدر شور کرده‌ست تشنگی اش را مادری که میان آدم‌ها پسرش را سراغ می‌گیرد به خیالش شهید می‌آید و به این سادگی نمی‌میرد بر سر چارراهِ دلتنگی ناله هایش شکسته دل ها را روضه ای تلخ در گلو دارد خوب دیده‌ست اُمّ لیلا را چشم‌هایش به لهجه‌ی عربی چند ساعت گدای زائرهاست به امید یکی دو تا مهمان چشم در راهِ کلِ عابرهاست! □□□ کربلا را بزرگ می‌بینم پشتِ این قابِ کوچکِ تنها فکر کن واقعا" چه می‌دیدم اگر آن‌جا میانِ آدم‌ها....... #نرگس_میرفیضی