تقدیم به علی اکبر سید الشهداء علیه السلام:

شعر وقتی که قرار است کبوتر باشد
چه نیازی است دگر کاغذ و دفتر باشد؟!

واژه واژه همه جا بوی حرم پیچیده
عشق جاری شده تا شعر معطر باشد

کربلایی شدم،امشب به دلم افتاده
این غزل نذر نگاه علی اکبر باشد

سخت دل میکَند از خیمه ی لیلا چه کند؟
شیرمردی که امیدِ دلِ مادر باشد

همه آشوب دلش این شده هنگام وداع
چشم مادر نکند پشت سرش تر باشد

پسر سبط رسول است؛ندیده است فلک
تا به این حد پسری مثل پیمبر باشد

لرزه انداخته لحنش به صفوف دشمن
کوفه مانده است که شاید خود حیدر باشد

ارث این طائفه جز غیرت و حق خواهی نیست
باید اینگونه جوانمرد و دلاور باشد

نکِشد هیچ زمان منتی از آب فرات
آنکه همنام خود ساقی کوثر باشد

عاقبت تیغ شب از سینه ی خورشید گذشت
باد مجنون شد و از شاخه ی این بید گذشت

گویی از خاتم مهتاب نگین افتاده
پدری دید جوانش به زمین افتاده

باغ را دست خزان بی خبر آمد در زد
خبر آورد کسی یوسف لیلا پر زد

ای که آرام ترین ساحل دریا بودی
چون علی بن ابی طالب و زهرا بودی

تو جوان بودی و من نیز جوانم آقا
پس دعا کن که به راه تو بمانم آقا

شاعری در حرم از دست خودت جام گرفت
زیر لب نام تو برد و دلش آرام گرفت

چاره ای نیست که نذر علی اکبر باشد
شعر وقتی که قرار است کبوتر باشد