مرا دریاب ای ساقی خدا را      بیاور باده ی مشکل گشا را

بیاور تا گلویی تر نمایم           زپای دل گشایم عقده ها را

به دست  غصه و محنت اسیرم        زدم بر آسمان تیر دعا را

چرا در غزت تو خوار باشم         عزیزی چون تو گیرد دست ما را

چرا با نور تو گمراه گردم           که خورشید از تو گشته عالم آرا

به زیر خنجر اشکم وضو گیر       سرشکم می کشد آخر شما را

نمی دانم شدم مجنون مجنون         و یا عاقل شدم پروردگارا

از اینجا تا ثریا با تو هستم         که راه عشق دارد سنگ خارا

مرا در کهکشانها همسفر باش     درخشان کرده نور تو سما را

یگانه آرزوی من همین است       نمیرم تا ببینم کربلا را