بیمارِ تو، مجنون و غزلخوان تواَم حضرتِ ارباب

بی تاب نگاهِ تو و شیدای تواُم حضرتِ ارباب

در حسرتِ دیدار و پریشانِ فراقت

من مستِ تواَم، مستِ تواَم حضرتِ ارباب

در فکرِ زیارت و به امیدِ شفاعت

هر لحظه و هردم به تمنایِ تواَم حضرتِ ارباب

در دل نبود ترس که باشد دلِ من هم

اندر یدِ سقایِ وفادار تو یا حضرتِ ارباب

یک سال کشیدم به دلم نقش فراقت

تا باز رسیدم به وصالِ حرمت، حضرتِ ارباب