دست خدا

می رود عبــاس اما عشــق مـی مـاند به جــا

می شود طوفان ز مشک پاره در عالَم به پا

بعد از آن درمـان دل هـای شکستـه از ستــم

می شود بوالفضل با دستـان از پیکـر جـدا

بعد از آن حتـی عـدو هم ناله مـی سـازد ز درد

بـر دل ام البنیــن و داغ شیــر کــربـلا

بعد از آن جـان ها نمی گـردد رها هرگـز ز غـم

 از فــراق بهتـریـن دل داده خـون خـدا

بعد از آن اسطوره هم خم می کند سر را ز شرم

 پیش عبــاس دلاور ، سـربلنـد نینـــوا

بعـد از آن سـرو رشیــد دست از پیکـر جـدا

می شود درماندگان را دست و بازوی خدا

بعـد از آن بـا یــاد سقــای دلیــر کـربـلا

  عشـق سقا خانه می سازد به هر برزن بنا

بعـد از آن و تـا ابــد دارد عَلَـم در اهتــزاز 

   قدرت نیـروی حق با دست پـور مرتضـی