نمی بینم کمی هم قد خود آغوش دنیا را قفس کوچکتراست از آنکه درخود جادهد مارا! تو می رفتی و چیزی از دلم انگار کم میشد پدر باید شوی تاحس کنی حال پدرها را به قدری تو شبیه جدمان بودی که بعد از تو گمان کردم دوباره ترک کرده با تو اینجا را برو رود جوان! من هم به سویت بازخواهم گشت برو تاقبل من پیداکنی آغوش دریا را امید آخر من بوده ای هرجا! ولی دنیا همیشه سخت تر می آزماید آخرین ها را   علی ِ اکبرم! پرواز کن حالا که دلتنگی قفس کوچکتر است از آنکه درخود جادهد مارا