شاعـــر کـلام  قـافیه را کربــلا نوشت

نام غــزل را کـشته ی بی ادعـا نوشت

مـصراعِ ابـتدای غـزل قطعه قطعه شـد

از اشک و گریه های پدر بی صدا نوشت

دستی نـوشته ، عـلم را هم به او سپرد

هر جای این عــلم واژه ی با وفا نوشت

از مرکبش فتاده و دست از علم نَشُست

شـاعر به جـای او لـغت یـا اخا نـوشت

درگیر و دار هـمهمه ی لـشگری فـراخ

لبخند رأس کوچکِ از تن جدا نـوشت

خون را به آسمان بـفرستاد و برنگشت

ایـزد خودش از برای او خون بها نوشت

دشت و زمین و زمان را هم در عزا نوشت

از گـودی قتلِگاه نـوشت از قـفا نـوشت

از بـچه ها نـوشت و از حـمله ها نوشت

از شـعله های فـتاده بر خیمه ها نوشت

شاعر دگر تحمل یک مصرع هم نداشت

از داغ ظـهر روز دهم صـحنه ها نـوشت

هـجده ستاره نوشت و بر نـیزه ها کشید

یک کهکشان بی مثال برنـیزه ها نوشت

داغ غم حـسین قـلم از دست او گـرفت

بــاقی شـعر و ثـنای او را خـدا نـوشت

در بـین واژه ها قـلمش گـریه می کـند

یک یا حسین نوشت و یک روحی فدا نوشت