جز فراقِ تو مَرا هیچ غمی پیر نکرد

داغِ تو کُشت مرا،کُشت، زمین گیر نکرد

جنگ هرلحظه ازاین باغ گلی چید ،حسین

خونِ تو دشمنِ بی عاطفه را سیر نکرد!

هرچه آمد به سَرت ،عقده ی جنگِ جمل است

گرچه این را احدی بعدِ تو تفسیر نکرد..!

در دلِ سنگی اشان کینه ز اولاد ِعلی ست

چه تعجب که برآن موعظه تأثیر نکرد...!

همه دیدند مرا بر سَرِ گودال ولی....

حالتِ خنده اِشان هم به تو تغییر نکرد

دشمن از برقِ نگاهِ تو چنان ریخت به هم

اکتفا بر تنِ بی جامه به یک تیر نکرد..

خواهرت دید به چشم خودش آن لحظه کسی

در پیِ غارتِ انگشترِ تو،  دیر نکرد

کربلا گرچه پُر از داغِ جوان بود،ولی

هیچ یک قدرِ تو اینگونه  مرا پیر نکرد

(داغِ تو کُشت مرا،کُشت ،زمین گیر نکرد)