وکربلا محشری دیگر شد.خاک غرق به خون بود وصدایی به جز چکاوک شمشیرها به گوش نمی رسید وهفتاد ودو گل پر پر شدند تا دین خدا ماندگار شود تا ابد.

کم نبودند کسانی که  که با عقل باژگونه خورشید صورتت را دیدند وپشت کردند بر مطلع نور دو عالم، پور بهترین مردان وتاج دار عالم، به گمان مانا شدن در جهانی فانی با ثروت فناپذیر پس خورشید را بر نیزه کردند غافل از ان که قلب هزاران عاشق به عشقت  خواهد تپید ودیوانه وارخدایت را خواهند پرستید وراهت را ادامه خواهند داد وفراموش خواهند شد در تاریخ وتنها لعن است که خیرات روحشان خواهد شد.

ای نازنین وسرور جوانان بهشت همانا خون پاکت برای حفظ دین بر خاک ریخت و هامون را گلگون ساخت وقدم بر صحرایی گذاشتی که برش شهادت بود، تو ویاران گزیده ات از شراب شیرین شهادت نوشیدید ویزیدیان را تا آخر قیامت خوار ساختید.

ای والا مقام، تو را به طفلی شش ماهه وبه دستان بریده طلایه دار سپاهت وبه غنچه های برادر که به شهادت لبخند زدند وشکفتند وبه مروارید اشکی که صورت دخترکت را نوازش داد وبه داغی که بر چگر زینب ماند،زندگیمان رابه عشقت پیوند ده ودیدگانمان را به  نور دیدارتان در آخرت روشن ساز...