چشم هایت اگر به این سو نبود

پیش از این ها

آخرین خیمه را

دویده بودم از آتشی

که دامن کودکان  را گرفت

و این شعر عاقبت

چون شمعی

 در گوشه ی خرابه ای

به پایان می رسید

اما

 آخرین  تیر

 قلب ات را که می شکافت

چشم ات را

به شاخه های شعله وری دوخت

که در میانه ی خیمه می رویید...

 بعدها

همه را قلم کردیم

اما نشد که پای خارها را

ازمتن این واقعه بیرون بکشیم...

واقعه در چشم های تو واقع بود

و ما واقعیت را

به زبان های مختلف دنیا

روایت کردیم

 

 

 

 

تنها زبان تو را نمی شناختیم

و شعرهایمان

جایی میان خیمه ها و نگاه ات

سرگردان ماند...

□

این راه ها

ما را به مقصد نمی رسانند

و از کربلای تو

هنوز هم